شامل زاویه دید، فضاسازی و پرداختن به جزئیات، شخصیت پردازی و ... شرح کامل دهید:

خرده روایت : من در یک خانواده پرجمعیت به دنیا آمده ام چهار خواهر و سه برادر دارم و دارای چهار فرزند هست. تا مدرک دیپلم درس خواندم و علی رغم میلم که می خواستم برای درس خواندن از روستا خارج شوم به خواسته پدرم گوش داده و در روستا ماندم . به دلیل اینکه در سن کم به قالی بافی مشغول شده بودم ، در آن زمان و در آن سن کم برای خود تقریبا استادی بودم و در همان سن بود که ازدواج کرده و خانه دار شدم. در آن زمان خانم هایی که در قالی بافی استاد و ماهر بودند ، سفارش تاجران را برای بافت قالی ، قالیچه و ... میپذیرفتند که با اینکار سود اصلی به جیب تاجران میرفت و عملا خانوم های بافنده سودی دریافت نمی کردند. برای جلوگیری از اینکار ، با همسرم مشورت کرده و تصمیم به ایجاد کارگاه های قالی بافی در مرندیز گرفتم. با اینکه می دانستیم کاری بسیار سخت را شروع کرده و راه سختی در پیش داریم ، اما ، تسلیم نشدیم و با کمک همسرم و خانواده کار را دنبال کردیم ؛ هر چند که در اوایل استقبال چندانی نشد . اما با گذشت زمان تا کنون با کمک کمیته امام خمینی (ره ) ، صنعت و معدن این حرفه در روستا رونق گرفت و استقبال خانوم ها بیشتر شد و الان حدود 70 درصد بانوان به قالی بافی مشغول هستند. با پیگیری های زیاد و دوندگی های بسیار ، سرانجام موفق به تأسیس شرکت تعاونی به نام شرکت تعاونی امید فردا مرندیز شدیم و با کوشش بسیار ، تعداد دار های قالی را به عدد 80 در روستا رساندیم که این دار ها شمال قالی های 12 ، 17 ، 24 ، 40( چهار عدد ) و 120( دو عدد ) متری است . البته این کارگاه ها فقط مختص به روستا نیست ، بلکه به لطف خدا توانستیم در شهر هایی دیگر مانند بجستان و برخی روستاهای اطراف ، کاشمر ، فیض آباد ، گلبهار ، قوچان و حتی در مشهد هم دار های قالی را بر پا کنیم. دقت و تلاش های بسیار زیاد و ستودنی 700 نفر از بانوان بافنده و هنرمند روستای مرندیز ، باعث شده فرش های دستباف این روستا از نظر کیفیت و زیر پای فرش از فرش تبریز نیز جلو بزنند و بهترباشند و به این دلیل است که این شغل ، بسیار رونق و پیشرفت داشته و توانسته روستای مرندیز را به دهکده فرش خراسان رضوی تبدیل کند.