---

---

تکنیک 1: تفرقه و تضاد
تکنیک 2: توطئه سازی
تکنیک 3: جدایی خواهی
تکنیک 4: استقلال طلبی

این همه آنچه واضح است این است که چنین میزانی از جدایی طلبی از خاک یک کشور نمی تواند صرفا و فقط در پی قوم گرایی ایجاد شده و این همه سال به طول انجامیده باشد. قطعا و حتما محرک های خارجی، عناصر تقویت کننده و حامیان پشت پرده ای از ادامه این فعالیت های تجزیه طلبانه در جمهوری اسلامی منفعت می برند.

یک مورخ مشهور انگلیسی-آمریکایی به نام «برنارد لوئیس» که به عنوان پدرتجزیه طلبی نیز معروف است، می گوید: «تنها راه رویارویی با فرهنگ 2000 ساله ایرانی نابود ساختن آن است» و توصیه می کند برای تسلط بر ایران، آن را براساس قومیت میان چند کشور نوپا خُرد کنند؛ کشورهایی با نام های «آذربایجان جنوبی»، «کردستان»، «بلوچستان»، «عربستان».
نقشه ایران را به گربه تشبیه می کنند. با یادآوری آنچه تجزیه طلبان برای فردای ایران خواب دیده اند، تصویر لحظه ای در ذهن مجسم می شود که گاهی در خیابان از روی چیزی رد می شویم و می فهمیم، جنازه یک گربه بوده است.

با همه اینها، ایران اگرچه متشکل از اقوام گوناگون و چند رنگ و زبان است و علیرغم آنکه هرروز و هرساعت با تهدیدات چندوجهی جدایی خواهان مواجه می شود، اما چهل سال تلاش نافرجام تجزیه طلبان نشان می دهد که اقوام ایرانی، از فارس و کرد و بلوچ و آذری گرفته تا لر و ترکمن و عرب و قشقایی، ریشه های عمیق اجتماعی دارند. ریشه ای که فارغ از اصالت قومی، هویت ملی آنها را نیز در بر می گیرد و به این راحتی ها هم خیال از هم شکافتن را ندارد.
دین مسیحیت در اواخر قرن ششم و در نواحی مختلف چون اصفهان، یزد، تهران، شیراز و مشهد رواج یافت. گروه های مسیحیان فارسی زبان ایران از چندین سال قبل و با ترجمه ی کتاب مقدس (عهد عتیق و عهد جدید) ایجاد شدند و رشد نمودند.
این گروه های مسیحی که عموما پروتستان بودند، در شهرهای مختلف ایران شروع به ساخت کلیساهایی نمودند. با وقوع انقلاب اسلامی ایران، هرگونه فعالیت تبلیغی مسیحیان فارسی زبان غیرقانونی اعلام گردید. دو سوم مسیحیان ایران نژاد ارمنی و یک سوم دیگر کلانی و آشوری هستند. براساس شواهد موجود آشوری ها قرن ها در ایران سکونت داشته اند. آشوری ها از بدو پیدایش مسیحیت بدین آیین گرویده اند. آشوری ها نیز همانند ارامنه فرق مختلفی دارند که عبارتند از: کلیسای شرق آشوری، کاتولیک، انجیلی و جماعت خدا.
طلوع انقلاب اسلامی ایران برای آشوری ها نوید تازه ای داشت. آنان مانند سایر گروه های مذهبی رسمی از آزادی استفاده کردند و مذهب و سنن قومی خود را حفظ نمودند و در میان افراد جامعه گسترش دادند. تدریس زبان آشوری در مدارس اختصاصی آشوریان مانعی ندارند. برپایی مراسم و آیین های دینی و مذهبی از مفاخر جامعه ی آشوری است. آشوریان دارای بیش از 90 کلیسای تاریخی از نخستین سال های پذیرش مسیحیت هستند. آنچه بیش از همه برای آشوریان مایه ی مباهات است، این است که با وجود جمعیت اندک که شاید به جمعیت یک شهر هم نمی رسد در مجلس شورای اسلامی دارای نماینده هستند و این نماینده صاحب اختیاراتی مانند نمایندگان دیگر مجلس است و این مسئله در خاورمیانه و کشورهای غربی که با وجود آزادی در کشورشان می بالند کم نظیر است