---

---

تکنیک 1: تکنیک اقناع: استفاده از عباراتی که به مخاطب احساس بی اثری و ناامیدی را القا می کند، به منظور متقاعد کردن افراد به عدم مشارکت در انتخابات. این تکنیک تلاش می کند تا مخاطبان را قانع کند که انتخابات تأثیری ندارد.
تکنیک 2: تکنیک پیش فرض سازی: پیام بر این اساس ساخته شده که نتیجه انتخابات از پیش تعیین شده است، به این معنا که انتخاب قالیباف به عنوان رئیس جمهور یک امر قطعی و از قبل مشخص است. این پیش فرض باعث می شود نتیجه گیری نهایی به نظر غیرقابل تغییر بیاید.
تکنیک 3: تکنیک تکرار و تاکید: تکرار مفاهیم بی معنی بودن و تعیین شدن نتیجه، به منظور تقویت باور مخاطب به اینکه نتیجه انتخابات قابل پیش بینی و تأثیرگذاری رای دهندگان ناچیز است. این تأکید روی موضوع به نوعی یادآور و تقویت کننده ناامیدی در مخاطب است.
تکنیک 4: تکنیک استفاده از زبان قطعی: به کارگیری عباراتی که به طور قطع و با لحنی قاطع بیان می شوند، نظیر \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

تجربه های ناموفق گذشته و نبود شفافیت در انتخابات های ایران، منجر به شکل گیری حس بی اعتمادی عمیق در میان مردم نسبت به نهادهای انتخاباتی و تصمیم گیری های سیاسی شده است. این بی اعتمادی نه تنها مشارکت عمومی را تضعیف کرده، بلکه موجب شده است که بسیاری از شهروندان به این باور برسند که انتخابات در ایران یک فرآیند نمایشی است که نتایج آن از پیش تعیین شده است. در این شرایط، انتقادات به انحصار قدرت و نفوذ افراد خاص در نتایج انتخاباتی، به طور مستقیم به عدم وجود رقابت واقعی و جدی در انتخابات اشاره دارد. این موضوع به تداوم وضعیت سیاسی کنونی و بی تحرکی اجتماعی دامن می زند و به نوعی نویددهنده یک بحران عمیق تر در دموکراسی در ایران است. در نهایت، تضعیف اعتماد عمومی به فرآیندهای انتخاباتی می تواند به نارضایتی گسترده تر اجتماعی و سیاسی منجر شود، که در آینده بر تلاش ها برای اصلاح و تغییرات در نظام سیاسی تأثیرگذار خواهد بود.